Przejdź do zawartości

Kazuyo Sejima

Przejrzana
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazuyo Sejima
Ilustracja
Kazuyo Sejima
Data i miejsce urodzenia

29 października 1956
prefektura Ibaraki w Japonii

Narodowość

japońska

Dziedzina sztuki

Architektura

Strona internetowa
Budynek mieszkalny Kitagata według projektu SANAA
Szkoła Zarządzania i Projektowania Zollverein (Essen/Niemcy) według projektu SANAA

Kazuyo Sejima (jap. 妹島 和世 Sejima Kazuyo; ur. 29 października 1956[1], w miejscowości Hitachi, w prefekturze Ibaraki, w Japonii) – japońska architekt.

Po ukończeniu studiów na Japońskim Uniwersytecie Kobiecym (Nihon Joshi Daigaku; ang. Japan Women's University) i pracy w biurze Toyoo Itō w Tokio, w 1987 roku założyła przedsiębiorstwo Kazuyo Sejima and Associates, a w 1995 roku przedsiębiorstwo SANAA (Sejima and Nishizawa and Associates) z siedzibą w Tokio, razem ze swoim pracownikiem Ryūe Nishizawa. Sejima jest gościnnym wykładowcą na Uniwersytecie Keiō.

Sejima tworzy swoje projekty w stylu modernistycznym. Lubi stosować takie materiały jak szkło, metal czy marmur. Często w swoich projektach używa sześcianów i kwadratów, umieszczając je w przeróżnych konfiguracjach. Lubuje się także w stosowaniu wielkich okien.

Japonka i jej firma znana jest głównie z projektów budynków publicznych, choć zajmuje się także projektowaniem domów czy raczej osiedli wielorodzinnych[2].

Sejima została wybrana dyrektorem architektonicznego sektora na Biennale w Wenecji, gdzie była kuratorem 12th Annual International Architecture Exhibition w 2010 roku. Jest ona pierwszą kobietą wybraną na to stanowisko. W 2010 roku została laureatką Nagrody Pritzkera, razem z Ryūe Nishizawa.

W marcu 2019 roku rozpoczął obsługę pasażerów nowy pociąg o nazwie „Laview” linii Seibu, zaprojektowany przez zespół kierowany przez Kazuyo Sejimę[3].

Projekty

[edytuj | edytuj kod]
  • Studio Multimedialne – 1995–1996 Gifu, Japonia
  • N Muzeum (1995–1997) Wakayama, Japonia
  • O Muzeum (1995–1999) Nagano, Japonia
  • S House (1995–1996) Okayama, Japonia
  • M House (1996–1997) Tokio, Japonia
  • K Office Building (1996–1997) Ibaraki, Japonia
  • Koga Park Café (1997–1998) Ibaraki, Japonia
  • Centrum Welfare (1997) Kanagawa, Japonia
  • Muzeum Sztuki Współczesnej (niezrealizowany) (1997–1999) Sydney, Australia
  • Kampus Illinois Institute of Technology (niezrealizowany) – 1998 – Chicago, Illinois
  • Muzeum Sztuki Współczesnej XXI wieku, Kanazawa(1999–2004) Ishikawa, Japonia
  • Prada Beauty Store (2000) Arezzo, Włochy
  • Instalacja Japońskiego Pawilonu na Biennale w Wenecji (2000) Wenecja, Włochy
  • Sklep Dior Omotesando (2001–2003) Tokio, Japonia
  • Szklany Pawilon w Toledo Museum of Art (2001–2006) Toledo, Ohio
  • Nowe Muzeum Mercedes-Benz (niezrealizowany) (2002) Stuttgart, Niemcy
  • Extension to the Rietberg Museum (niezrealizowany) (2002) Zurych, Szwajcaria
  • Sklep Issey Miyake Naoki Takizawy (2003) Tokio, Japonia
  • Szkoła Projektowania Zollverein (2003–2006) Essen, Niemcy
  • Terminal Promowy Naoshima (2003–2006) Kagawa, Japonia
  • Nowe Muzeum Sztuki Współczesnej Nowego Jorku (2003–2007) Nowy Jork
  • Biurowiec Novartis (2003–) Bazylea, Szwajcaria
  • Dom CIPEA (China International Practical Exhibition of Architecture) (2004) Nankin, Chiny
  • Pawilon Serpentine Gallery (2009) Londyn, Wielka Brytania
  • Centrum Edukacyjne Rolex na the École Polytechnique Fédérale de Lausanne – 2004 do 2010 – Lozanna, Szwajcaria
  • Nowy pociąg o nazwie „Laview” dla Kolei Seibu (Seibu Tetsudō)[3][4], Japonia, 2018

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
  • 2004 Złoty Lew, 9 International Architecture Exhibition, Biennale w Wenecji,
  • 2005 46 Mainichi Shinbun Arts Award (Kategoria Architektura),
  • 2005 Nagroda Schocka za sztuki wizualne,
  • 2010 Sejima i Nishizawa Nagroda Pritzkera

Wystawy

[edytuj | edytuj kod]
  • 2000 Wystawa „City of Girls” w Pawilonie Japońskim na Biennale w Wenecji;
  • The Garden Cafe 7. Międzynarodowe Biennale w Stambule, Turcja;
  • Zumtobel Staff–Lichtforum, Wiedeń, Austria;
  • Instytut Valencia d’Art Modern, Walencja, Hiszpania;
  • Zeche Zollverein, Essen, Niemcy;
  • Galleria MA, Tokio, Japonia;
  • N–museum, Wakayama, Japonia
  • Nowe Muzeum Sztuki Współczesnej, Nowy Jork.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kazuyo Sejima [online], famous-architects.org [dostęp 2022-09-17] (ang.).
  2. Kazuyo Sejima i jej SANAA [online] [dostęp 2017-10-17] (pol.).
  3. a b News Release: Laview. Seibu Group, 2018. [dostęp 2019-09-13]. (jap.).
  4. Laview. Seibu Group. [dostęp 2019-09-13]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]